Leki made in Nepal/

O 7.45 jem omlet pomiędzy dwoma chapati. Do tego kawa z mlekiem. Znam takich, co mlaskaliby mrucząc z zadowolenia na jej smak. Gdy tylko zakładamy plecaki, Bikal znajduje obok ścieżki bambusową łodygę. Wraca z nię kilka kroków do gospodarza, z którym żegnaliśmy sie chwilę temu, a ten nożem Guhrka skraca i obrabia, wygładza gałąź by nie raniła dłoni. W ten sposób powstaje zgrabny kijek do podpierania się. Fajny gest. A ja chciałem kupować kijki trekkingowe.
Za Chyamche trasa przez mostek przechodzi na lewy brzeg Marsyandi. Na przeciwnym budowana jest od dwróch lat droga do Manang, stolicy dystryktu. Roboty potrwają co najmniej drugie tyle. Trudno uwierzyć, że w pionowej niemal skale można wykształcić półkę wystarczającą dla ruchu samochodów. Do prac używane są młoty pneumatyczne i materiały wybuchowe (wystrzały słyszymy z oddali w ciągu dnia). Także zwykłe moty i przecinaki. W prace zaangażowane jest wojsko i chłopi z dalszych rejonów, gdzie trudniej o pracę. W jednym miejscu robotnik uwieszony na linie obsługuje młot pneumatyczny. pod nim 50 m w dół.
Za wioską Tal dolina dołem rozszerza się. W tej chwili woda pynie wąskim strumieniem, a po bokach płaskie żwirowisko. W porze monsunów rzeka wypełnia je. Na końcu wioski zatrzymujemy się na obiad. Na stołku z boku suszą się do słońca papyczki chili. Po prawej ładny wodospad, a na północ piekny widok, poprzez palmy i sosny, na Kangaru Himal (6981 m). W tym samym miejscu zatrzymuje sie grupa Francuzów Tuluzy, którą spotkaliśmy już w Besis Shahar. Faceci w wieku 35-65 lat. Pozdrawiamy się.
O 16.45 docieramy do Three Sister Guest House w Dharapani. Jem smażony ryż z cebulą i czosnkiem i do tego tibetan bread (lekko słodkawy, cienki placek). Bikal tradycyjnie dal bhat z mięsem. Tyle, że nie jest do kurczak, a Thar (żyjąca dziko koza/kozica).

Zdjęcia (10)

Komentarze (0)